Wolność

Schody kończyły się kolejnym korytarzem, który znowu się

rozwidlał. Proctor rozpoznała to skrzyżowanie. W lewo szło się do

mesy, w prawo do maszynowni. Właśnie tam musiał być Tim. Tyle

że teraz… Właściwie co Proctor tam znajdzie? Jego pomarszczone

ciało? Czy w ogóle będzie to jego ciało, czy też takie, które było

zmieniane przez lata? Chociaż, jakby się nad tym zastanowić,

każde ciało zmieniało się w inne z biegiem czasu…

– Z tego, co mówisz, wynika, że jesteś bardzo, ale to bardzo

starym człowiekiem, Tim…

– Starym i drażliwym.

*